Porque SÍ importa. Importa educar en igualdad. Importa educar en la no violencia. Importa intentar que nuestros/as hijos/as no vivan sobreestimulados desde la cuna. Importa que les transmitamos la importancia de una alimentación sana. Importa que vean que un teléfono móvil no hace feliz a nadie y que el rosa y el azul es sólo un color. Claro que importa. Y no permitas que nadie se atreva a decir lo contrario.

Somos unha familia moi pouco normal, e a moita honra. Así que xa me cansei, e moito, de escoitar unha e outra vez a famosa frasecita.: “é que isto non é normal”. O normal non ten por que ser necesariamente bo e o “anormal”, en esencia, non ten absolutamente nada de malo. Vente a tomar un café ou unha caña e reflexionar un rato conmigo.

A primeira vez que escoitas esa frase decides que vas iniciar de inmediato un plan ultrasegredo para acelerar o teu proceso de crecemento. ¡Conseguirás medrar máis rápido e mellor do que ninguén poida esperarse! Só para poder entendelo todo e demostrarlles a todos que, en realidade, ti xa o entendías antes. ¡Canta razón en tan poucos centímetros!

Apagamos as luces, gardamos a árbore, o espumillón as caixas do trasteiro e… agora? A esperar as vacacións de Entroido? A preparar a Semana Santa? Propóñoche algo diferente. Propóñoche que te olvides de eses esquemas mentais que cubriron a un luns calquera de xaneiro con unha mala fama que non se gañou. Cantas cousas marabillosas da túa vida che pasaron en un mércores de inverno? Ou en un xoves de outono? Por que se supón que temos que ser felices en vacacións ou en fin de semana e por que esperamos tan pouco da nosa rutina? Rebélome. Son do revés.

Había tempo que non te convidaba a tomar algo e xa ía tocando. Reláxate, sírvete o que che apeteza e ponte cómoda porque hoxe temos que brindar por nós e por todo o que nos iguala. Porque, por moito que as dificultades que nos atopemos no día a día poidan ser diferentes, aínda que nos cansemos un millón de veces máis unhas que outras hai algo que nos iguala a todas as nais.

Razóns polas que ti, eu e todos os meus compañeiros/as deberíamos desconectar de cando en vez. Porque todos/as necesitamos cambiar os nosos escenarios (aínda que só sexan os mentais, os da imaxinación, non é imprescindible viaxar) e porque é a única maneira de seguir aprendendo en esta vida. Isto é un deica logo, non vos dará tempo a botarme de menos!

No mundo do revés non celebramos os Días de Nada así que hoxe, un día calquera de unha vida calquera, de unha nai calquera… Vai por vós, nais do mundo, por ti, nai de corazón e alma, porque a clave está en equivocarse, en caerse para volver a erguerse, en mirarlles aos ollos con amor e respecto, abrazarlles e seguir adiante. Ou iso creo, non me fagas moito caso.

Non admiro aos pais que coidan aos seus fillos: aos que renuncian a unha “pachanga” de fútbol porque o seu peque ten un virus e a súa muller ten a axenda completa, nin sequera aos que reducen o seu horario para quedar na casa. Non necesitan a miña admiración nin un meme en redes sociais. Necesitan deixar de ser un exemplo para formar parte da normalidade.

Días grises, rosas, azuis, de todas as cores e todos hai que vivilos con todas as súas horas, aquelas nas que te sintes fatal e esas outras nas que consegues recuperar e asomar a cabeza fóra do burato que fixeches cos teus propios berridos. Menos mal que eles sempre están aí para botarnos unha corda e axudarnos a sair.

O prometido é débeda así que vo traio o segundo post sobre escolarización do revés. Que fago se o meu fillo/a empeza o cole e necesita de apoios educativos? Que debo primar? Cal é o proceso a seguir? Non teño solucións máxicas, só a miña experiencia e investigación. Espero poder axudarche.

Como hai ponte, creo que é un momentazo para tomarnos unha caña ou un viño xunt@s. Xa sabes que invito eu. Hoxe traio un pouco de vida, da miña vida e unha reflexión verbeneira, de unha impaciente reconvertida en paciente forzosa, de unha nai que tivo que reinventarse e que descubriu que as mellores leccións saen dos peores momentos.

Faltan tres días e xa chega o momento d@s rezagad@s. Estas semanas vin blogs que compartían máis fotos e ideas de disfraces dos que ningún ser vivo podería facerse ao longo de toda a súa vida así que, non! Eu planteime, eu non farei un post con propostas de manualidades e disfraces de Halloween/Samaín. Se queres un, asegúroche que non terás dificultades para atopalo.