Un post cheo de maxia sobre a que non temos moita responsabilidade nin a autora, Paula Verde, nin eu mesma, ao editar o texto. Os únicos “culpables” son eles/as, os/as avós/as. Eses seres máxicos capaces de tecer un idioma de bics, apertas, miradas… Un idioma que se fala en do sostido combinado con unha pizca de sorrisos e un moito de complicidade con unha dose de chocolate e confidencias como ingrediente segredo.

Como en unha película de Pajares e Esteso. Así me sentin algunhas veces en estes 635 días como emprendedora. Miradas condescendentes, empresas que nin te piden un dossier ou presuposto cando hai outra empresa candidata liderada por un home, mulleres que confunden a “solidariedade” feminina con aproveitarse do teu trabalo… Ser nai diversa, emprendedora e muller é un pecado que unha atea coma min cometeu sen dubidar. Non teño a menor intención de facer penitencia.

Volve ao blog do revés a nosa psicóloga colaboradora, Verónica Rey, con un temazo, os famosos grupos de whastapp do cole. Seguro que máis de unha/o o ten silenciado e teme ver o que se vai atopar cada vez que o abre. Un instrumento que pode ser utilizado como unha fonte útil de información que acaba, en moitos casos, intoxicando e perxudicando a educación dos nosos fillos/as. Imos a polas claves para evitalo.

Esa mamá con la que hablas de vez en cuando en el parque, el papá del amiguito de tu hija, la abuelita de su amiga empiezan a sacar fotos en la fiesta del cole, en el cumpleaños, en un desfile… Horas más tardes las ves. Están en el grupo de whatsapp, en su Intagram Stories, en su actualización de facebook. Allí está tu hija, monísima con su disfraz, eso sí, pero sin comerlo ni beberlo y sin contar con autorización alguna de sus padres. ¿Cuándo aprenderemos?

Enchemos os nosos álbumes físicos e emocionais de retazos de primeiras veces e relegamos a un segundo plano as segundas veces e as segundas primeiras veces da maternidad. Esas “irmás menores” se merecen un lugar destacado na nosa vida porque poden ser, ás veces, mesmo máis complicadas de alcanzar que as primeiras, nunca o esquezas 🙂

A dor pode ser o xerme dos mellores inicios. É o meu lema, sempre podes cambiar o final do conto, mesmo cando che pareza que o día é o máis negro que viviches. Sempre podes darlle a volta á historia. Hoxe tráioche o mellor dos exemplos. A historia da biblioteca máis fermosa do mundo. Do outro lado da árbore está en La Plata, provincia de Buenos Aires, e é o produto do amor de unha nai pola súa filla, do traballo de un grupo de soñadores/as que queren infancias co sol para todos/as os/as nenos/as do mundo.

Máis que recomendable este post da nosa musicoterapeuta Carla López. Pensaches algunha vez se os gustos musicais están realmente moi condicionados culturalmente? Existe un patrón musical que recoñecemos de algunha maneira e ao que nos acollemos? Unha investigación publicada na revista Nature e realizada na tribu Tsimane (aillada por completo de outras civilizacións) demostra que… Tes que leelo…

Son xornalista, como Samanta, teño aproximadamente a mesma idade ca ela, unha filla e un fillo, coma ela, o pelo castaño, coma ela… E ata aí as nosas similitudes. Non son ninguén para xulgala nin a ela nin a centos de milleiros de mulleres no mundo que viven e sinten a súa maternidade á súa maneira. E non acabo de entender por que cada vez que unha nai conta a súa experiencia nos escandalizamos e lle saltamos enriba. Por que non sucede iso cos pais? Nais do mundo, por favor, non nos equivoquemos de inimigo!! Por certo, tamén me lin o libro 🙂

Ropa para niños bonita, divertida y cómoda. Prendas pensadas por y para los niños. Comprar prendas para tus peques puede resultar un suplicio cuando buscas algo diferente. Omundoaorevés al rescate!! Te traigo una lista de marcas con propuestas bonitas y evalúo su calidad y sus servicios.

Volve a nosa colaboradora a psicóloga Verónica Rey, de In & Out Psicoloxía con un texto marabilloso. Unha reflexión sobre unha maneira de ver a crianza na que “os pais nunca se equivocan” e, se o fan, tratan de ocultalo. Son adultos inseguros que necesitan reforzarse coa obediencia cega dos seus fillos/as e que, ademais, se ven reforzados polo que Verónica chama o “conductismo fashion” que acadou o estrelato en distintos programas de televisión nos últimos anos. Un pouco de sentido común, por favor!

A frase máis perigosa da historia, “sempre se fixo así”, “a min facíanmo e non saín tan mal…”. A sentencia de morte de calquera esperanza de evolución e mellora da raza humana en xeral e da educación, en particular. Porque nada poderá mellorar en este mundo se non afrontamos cambios. Se perpetuamos nas novas xeracións algunhas formas de ver o mundo que xa deberían ter desaparecido no teremos avanzado no noso obxectivo de mellorar as vidas dos nosos fillos.

Por fin retomo o meu apartado de comunicación do revés con algúns consellos e ideas para mellorar a comunicación da túa empresa. Hoxe toca o turno de varrer ben a casa antes de amosarlla aos demais. Porque, se funciona mal a túa comunicación interna, como pretendes que a túa mensaxe chegue ben ao exterior?